29
January 2020
Wednesday
07:24 pm IST
0°
C
അച്ഛന്‍ – കവിത
വേദനകള്‍ പെയ്യും കുളിരില്‍
അലിഞ്ഞു ചേര്‍ന്നൂ മഞ്ഞിന്‍ കണങ്ങളായ്
മേഘപാളികളില്‍ വെറും സ്വപ്നങ്ങളാകാന്‍ കൊതിച്ചൂ
പറന്നു പറന്നു അലഞ്ഞു നടന്നു ….
അച്ഛന്‍ വന്നുകില്‍ എന്നരുകില്‍ ഈ നിമിഷം
ആ ചിരിയും സ്നേഹവും കൊതിപ്പിക്കുന്നൂ
വെളുവെളുത്ത പല്ലുകളും നരച്ച താടി രോമങ്ങളും ,
രണ്ടു കയ്യും നീട്ടി മകനെ എന്നുള്ള വിളിയും
എന്കിളുന്തു കവിളില്‍ വേദനിപ്പിച്ചും
അമര്ത്തിയോരുമ്മ തരുമ്പോള്‍
ആ സ്നേഹത്തിന്‍ വിലയേറിയ ചൂട്
ഇന്നും ഞാനീ മധ്യാഹ്ന പ്രായത്തിലും
ഒരു സുഖമുള്ള നോവായി കുത്തുന്നൂ …
എന്മനസ്സു ഞാനറിയാതെ
തരളിതമായി ..എന്ത് ചെയ്യും നിസ്സഹായനായ് .
കുഞ്ഞിലെ നിക്കറിട്ട നാളുകളില്‍ ആ
കയ്യും പിടിച്ചു പോയിരുന്നൂ
വൈകുന്നേരങ്ങളില്‍ ചുറ്റിനടക്കാന്‍ ഉത്സാഹം പേറി
എന്തിനെന്നോ ഒരു ചായയുടെ രുചിയും ദോശയുടെ
മണവും പേറി സ്വപ്നം കണ്ടുകൊണ്ടു
തൂങ്ങി നടന്നു പോകുമായിരുന്നു.
പോകുന്ന വഴിക്കെല്ലാം ആളുകള്‍ ചോദിച്ചൂ
ആരിത് ആരിത് എന്നും പോലെ
അച്ഛന്‍ ഗമയോടെ പറഞ്ഞൂ
ഇതാ എന്‍റെ മകന്‍ മിടുക്കന്‍
കേട്ടപ്പോള്‍ ഞാനൊന്ന് ഭാവിച്ചു തല ഒന്നു
പൊക്കി ചുറ്റും നോക്കി കേട്ടൂ ഒരു
പ്രശംസ അച്ഛന്റെ വായില്‍ നിന്നും മിടുക്കനെന്ന്
തലയാട്ടി ചിരിച്ചൂ ചുറ്റും നരച്ച തലകള്‍
ചുളിഞ്ഞ മുഘതോടെ പറഞ്ഞതവര്‍
മിടുക്കന്‍ മിടുക്കന്‍ എന്ന് വീണ്ടും
എവിടെ ആ ശോഷിച്ച കൈകള്‍….
എന്നെ വാരി പുണരാന്‍ ആ നരച്ച രോമങ്ങള്‍ ….
കൂടുതല്‍ നോവിചു എന്‍റെ മുഘത്ത്‌
അമര്ത്തി ഉമ്മ ആ ചുണ്ടുകള്‍ …..
തേടി നടന്നു എന് കാലുകള്‍ ശോഷിച്ചു …
നോക്കി നടന്നൂ …കണ്ണുകള്‍ കുഴിഞ്ഞൂ …..
ദേഹം തളര്‍ന്നു ….ബോധം നശിച്ചു …
അപ്പന്റെ ശവമഞ്ചത്തില്‍ ഞാനിതാ വീണു കിടക്കുന്നൂ …
കാണുന്നൂ ഞാന്‍ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ ,എന്നെ
വാരിപ്പുണരുന്ന സ്നേഹം സ്മൃതി കണങ്ങലായു ആ തലോടല്‍
ജീവന്‍ പിടക്കുന്നൂ പറന്നു ചെല്ലാന്‍
കൊതിക്കുന്നൂ ഹിമ ബിന്ദുക്കളില്‍ എന്നാത്മാവ്‌
by binu mayappallil